တခ်ိန္တုန္းက စကၡဳအာရုံ အလင္းမရလို႕ မိမိဘာသာ မုန္းတီးေနတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ သူရဲ႕ ခ်စ္သူေကာင္ေလး ကလြဲရင္ လူအားလုံးကုိ မုန္းတီးေတာ့တာေပါ့။ သူ႕ခ်စ္သူ ေကာင္ေလး ကေတာ့ သူ႕ကုိ အရမ္းခ်စ္ပီး သူ႕အေပၚ အရမ္းေကာင္းရွာပါတယ္။ သူမလုိအပ္တဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ သူမေဘးမွာ အစဥ္အျမဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္မေလးက ေျပာပါတယ္ တကယ္လုိ႕ သူမသာ မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရပီး ကမၻာ ေလာကႀကီးကုိ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ သူမဟာ ခ်စ္သူေကာင္ေလးကုိ လက္ထပ္မွာ အမွန္ပါပဲ လို႕ ေျပာခဲ့ ပါတယ္။
တေန႕မွာေတာ့ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာနဲ႕ ေကာင္မေလးအတြက္ မ်က္စိအလွဴရွင္ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ကဲ ဒီအခ်ိန္ မွာေတာ့ ေကာင္မေလးဟာ သူ႕ခ်စ္သူ ေကာင္ေလး အပါအ၀င္ လွပတဲ့ ကမၻာႀကီးကုိ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့ ျပီေပါ့။ ခ်စ္သူေကာင္ေလးက “ေကာင္မေလးေရ မင္း အခု အရာရာကုိ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္စြမ္း ရွိေနပီေလ ငါ့ကုိ လက္ထပ္ခြင့္ ေပးႏုိင္မလားလုိ႕” ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာင္မေလးဟာ အံအားသင့္ပီး ေရွာခ့္ ရသြားပါတယ္။ ဘာလို႕လဲ ဆုိေတာ့ သူမခ်စ္သူ ေကာင္ေလးဟာလဲ သူမလုိပဲ မ်က္မျမင္တေယာက္ျဖစ္ေနလုိ႕ပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ မွာေတာ့ သူဟာ ေကာင္ေလးကုိ လက္ထပ္ဖုိ႕ ျငင္းပယ္လုိက္ပါတယ္။
ေကာင္ေလးဟာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈ အျပည့္နဲ႕ သူမနဲ႕ အေ၀းဆုံးကုိ ထြက္ခြာ သြားပါေတာ့တယ္။ ေနာင္တခ်ိန္ မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ ေကာင္မေလးဆီကုိ တေၾကာင္းတည္းပါတဲ့ စာတေစာင္ကုိ ပုိခဲ့ပါတယ္ ေကာင္ေလး ေျပာထားတာကေတာ့ …..
“ေကာင္မေလးေရ ေက်းဇူးျပဳပီး ငါ့မ်က္လုံးတစုံကုိ တန္ဖုိးထားေပးပါ” တဲ့။ ။
ဒီအေၾကာင္းေလးဟာ အြန္လုိင္းမွာ Mail Forward တေစာင္အေနနဲ႕ ျပန္႕ေနပီးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တခုပါ။ က်ေနာ္လဲ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီ ကတဆင့္ လက္ခံရရွိခဲ့တာပါ။ ဖတ္ဖတ္ပီးခ်င္းပဲ မေဖာ္ျပႏုိင္တဲ့ ခံစားခ်က္ေလးတခု ျဖစ္ေပၚလာတာနဲ႕ ေ၀မွ်လုိတာေၾကာင့္ ေရးတင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ဘ၀ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အခါမွာ သူတုိ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ကုိ ေမ့ပစ္တတ္ၾကတာ ဟာ အမွန္ပဲ လား။ က်ေနာ့္ ဘ၀မွာေတာ့ ၂ခါေလာက္ကုိ ၾကဳံခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရာ ဆုံခဲ့ဖူးၾကလား။ ဒီစာေလး ဖတ္ပီး တစုံတခုစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္ဆုိရင္ တဆိတ္ေလာက္ ကြန္းမန္႕ေလး ခ်န္ခဲ့ပါလားဗ်ာ။ ။
မုိးေသာက္ယံ
