မုိးေသာက္ယံရဲ႕အခန္းငယ္

ဒီ ပုိ႕စ္ေလးကုိ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းက ေရးခ်င္တာနဲ႕ ေရးလုိက္ မိပါတယ္။ ဘယ္သူတဂ္လဲ ေမးရင္ေတာ့ ကုိရန္ေအာင္ႀကီး တဂ္တယ္ လုိ႕သာ ေျပာပါတဲ့ :D။

ကုိယ့္ရဲ႕ နာမည္

မုိးေသာက္ယံ တဲ့ ဘယ္သူကမွ မေပးေပမဲ့ ကုိယ့္ဟာကုိ ႀကိဳက္လုိ႕ ေပးလုိက္မိတဲ့ နာမည္ လွလွေလး တခုပါ။ (ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေပးတာပဲေနာ္ လွတာေပါ့ :P )

ကုိယ့္ကုိ ဒီလုိေခၚတယ္

အေမကေတာ့ သားႀကီးတဲ့၊ ညီေလး ၂ ေယာက္က ကုိႀကီးတဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ နာမည္ေျပာင္ေတြ ေခၚတာ မ်ားပါတယ္။ သင္းတုိ႕က စိတ္ေကာင္း၀င္ေနခ်ိန္ဆုိ ေယာက္ဖ (သူတုိ႕ေပးရမွာေနာ္ က်ေနာ့္မွာ ညီခ်ည့္ပဲ သိတာ သူတုိ႕ သိတယ္ :P )၊ ေခ်ာ့ကလက္ (မင္း အသားရည္က မည္းတာလဲ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ညိဳကုိ ညိဳတာပါတဲ့ တခုခု ေကြ်းခါနီးတုိင္း အဲ့လိုကုိ ေျပာတာ)၊ တခါတေလ ပြတ္တီး လုိ႕ေခၚေသးတယ္ (အဲ့နာမည္က ေလးတန္း ေလာက္တည္းက သယ္ရင္း တေကာင္က စပ္ေဆာ့ပီး ေပးထားတာ ဘာရည္ရြယ္မွန္း မသိဘူး)၊ သင္းတုိ႕ ေဒါသ ထြက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငမဲ တဲ့ တလုံးတည္းကုိ ပိတ္ေခၚတာ .. ေကာင္းေရာ ။

ကုိယ္ဒီမွာေနတယ္

ေလာေလာဆယ္ ထိေတာ့ ရပ္တည္မႈ ဆုိတာ မည္မည္ရရ မရွိေသးပါဘူး။ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ေသးငယ္တဲ့ ေနရာထုိင္းခင္းတခု အတြက္ ရုန္းကန္ ေနရဆဲ ပါပဲ။

ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္

လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေနေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပ ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆုိေရြ႕ မရႏုိင္ပါ ခင္ဗ်ာ။ :D

အေရာင္ဆုိရင္

အေရာင္ ခပ္ႏုႏုေတြ ႀကိဳက္တယ္။ က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားေတြဟာ ကာလာစုံမ်ားတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း အျဖဴ နဲ႕ အမဲကုိ မုန္းေလာက္ေအာင္ကုိ ၀တ္တယ္။ အႀကိဳက္ဆုံးက အစိမ္းေရာင္ပါ မုိးရြာပီးစ လန္းေနတဲ့ သစ္ရြက္စိမ္းစိမ္း ေလးေတြရဲ႕ အေရာင္မ်ဳိးပါ စိတ္ၾကည္လင္မႈကုိ ေပးႏုိင္လုိ႕ ႀကိဳက္မိတာပါ။

အ၀တ္အစားဆုိရင္

တီရွပ္နဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသာ အ၀တ္မ်ားပါတယ္။ ၾကယ္သီးေတြ တပ္ရတဲ့ ရွပ္အကၤ်ီ တုိ႕ ေဘာင္းဘီ ၾကယ္သီး တပ္ရ တဲ့ 501 လုိ ေဘာင္းဘီမ်ဳိး က်ေနာ္မ၀တ္ပါဘူး။ ပုဆုိးကုိ ဘုရားေက်ာင္းကန္ တက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကသာ ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုဆုိး ၀တ္လုိက္တုိင္း စိတ္ထဲ မညီဘူးရယ္လုိ႕ ခံစားမိလုိ႕ပါ။ ပုဆုိးလဲ မၿမဲဘူးဗ်။ :D က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆုံး brand ေတြက Valentino, Crocodile, Hush Puppies အစရွိတဲ့ တံဆိပ္ေတြပါ (ေျပာရတာ အရသာကုိ ရွိေနတာပဲ) :D။

ကုိယ့္ကုိယ္ကို ဘာစတုိင္ ၀တ္တယ္ရယ္လုိ႕ မသုံးသပ္ဖူးတာ အမွန္ပါ။ Rapper ေတြလုိ ပြပြႀကီး မ၀တ္ေပမဲ့ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပြပြ ရွိတာကုိ ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္း Fit ျဖစ္တာမ်ဳိးမႀကိဳက္ပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း ေအာက္က ေဘာင္းဘီ အပြနဲ႕ တီရွပ္ Fit ျဖစ္တဲ့ဟာမ်ဳိးကုိ ၀တ္ျဖစ္ျပန္ေရာ။

အစားအေသာက္ဆုိရင္

စားေကာင္းတာ မွန္သမွ် အကုန္စားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳက္ပါတယ္ သိပ္ ေဂ်းမမ်ားတတ္ပါဘူး။ ထမင္းဟင္း ဆုိလည္း သူ႕ဟာနဲ႕ အစပ္အဟပ္ တည့္ရင္ ၿမိန္ရင္ စားတာပါပဲ။ အသုပ္စုံ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ေနာက္ ရွမ္းစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မႀကိဳက္တာဆုိလုိ႕ ေရႊဖရုံသီး နဲ႕ ၾကက္ေမာက္သီးပါ ငယ္ငယ္တည္းက ခုခ်ိန္ထိ အဲဒါေတြကုိျမင္ရင္ ပ်ဳိ႕သလုိလုိ ဘာလုိလုိျဖစ္လုိ႕ တသက္နဲ႕ တကုိယ္ ခုခ်ိန္ထိ မစားဖူးေသးပါဘူး။

ပစၥည္းဆုိရင္

က်ေနာ္က ပစၥည္း ဆန္းဆန္း ေတာ္ေတာ္ကုိ ႀကိဳက္တတ္ပါတယ္။

သီခ်င္းဆုိရင္

သီခ်င္းလား ဘာလာလာ ေဒါင္းတယ္ခင္ဗ်ာ။ သိပ္ၿပီးမဆူညံဘူး ခံစားလုိ႕ရတယ္ အဓိပၸါယ္ ရွိတယ္ဆုိ အကုန္ နားေထာင္ပါတယ္ Classic ကအစ ေနာက္ဆုံး Rap, Hiphop ထိ နားေထာင္ပါတယ္။ ျမန္မာသီခ်င္းႀကီး ထဲက ႀကိဳက္မိတာက နတ္သွ်င္ေနာင္ ဆုိတာနဲ႕ ေဆာင္းအမွီ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေတြပါ မူရင္းအဆုိေတာ္ေတြကုိေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ တျခား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း နားေထာင္ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အေမက အၿမဲ ေရဒီယုိ ဖြင့္နားေထာင္ေတာ့ နားထဲယဥ္ေနတာပါ။

စာေရးဆရာ

ခ်စ္ဦးညိဳ၊ ျမသန္းတင့္၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ တာရာမင္းေ၀၊ မင္းခုိက္စုိးစံ၊ နီကုိရဲ၊ အၾကည္ေတာ္၊ ေမာင္မုိးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ႀကိဳက္ပါတယ္။

Life Style

သိတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ ဘ၀ဆုိတာ ေနစရာ ေနရာတခု၊ စားစရာ စတာေတြ အတြက္ တုိက္ပြဲ ၀င္ေနရတဲ့ အရာ တခုလုိ႕ပဲ ျမင္ေတာ့တယ္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိး လုိခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။

၀ါသနာ

ေရကူး၊ တင္းနစ္စ္၊ ေဘာလုံးကန္၊ စာဖတ္၊ ခရီးသြား စတာေတြပါ။ ခရီးသြားတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀ါသနာပါလဲဆုိ အိမ္က ေတာ္ရုံဆုိ ခရီးေပးမထြက္ပါဘူး။ အဲ အေမက သူစိတ္ဆုိးရင္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားလုိ႕ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲ့စကားကုိ ထိထိမိမိ အသုံးခ်တတ္တာ ပထမႏွစ္မွာပါ အဲ့တေခါက္က အေမက အဲလုိ ဆင္းလုိ႕လည္းေျပာေရာ ထည့္ထားတဲ့ အထုပ္နဲ႕ ခပ္တည္တည္ ဆင္းသြားတာပါ။ ေမေမကေတာ့ ေနာက္လမ္းက ဘႀကီး အိ္မ္မွာ သြားေနတယ္ပဲ ထင္တာေပါ့။ အရင္ကလည္း ဒီလုိပဲကုိး က်ေနာ္က လစ္သြားတာခင္ဗ် လစ္သြားတာ:D။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကုိ အေဖာ္စပ္ပီး က်ဳိက္ထီးရိုး ဘုရားေရာက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ျပန္လာေတာ့ အဆူခံေပ့ါ။ ဒါမ်ဳိး ၂ ခါ ၃ခါ ေလာက္ လုပ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာ ေမေမ က်ေနာ့္ကုိ ဘယ္မွ ဆင္းမသြားခုိင္းေတာ့ပါဘူး :P ။

အလုိခ်င္ဆုံး လက္ေဆာင္

အင္း .. ခုခ်ိန္မွာ ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးရင္ေတာ့ .. က်ေနာ္ ခ်စ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး က်ေနာ့္ကုိ အျမန္ဆုံး နားလည္ႏုိင္ ပါေစဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္ပဲ။ သူက က်ေနာ့္ကုိ နားလည္တာ သိပ္နည္းေနတယ္ဗ်။

ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူက

၅၂၈ မွာ ေဖေဖ ေမေမ ေပါ့။ ၁၅၀၀ မွာေတာ့ ….. ။

ကိုယ့္ရဲ႕ အမုန္းဆုံးသူက

မရွိေသးပါဘူး လူတေယာက္ကုိ ၾကာရွည္ စိတ္မဆုိးတတ္တဲ့ က်ေနာ့ အတြက္ မုန္းရမဲ့ သူဆုိတာ မရွိေသးပါဘူး။

ကုိယ့္ရဲ႕အေလးစားဆုံးသူ

ေဖေဖပါ ေဖေဖဟာ သူ႕ဘ၀မွာ သူျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အဆုံးရွံဳးခံၿပီး သူခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဆႏၵ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေဖေဖ့လုိျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္ပါတယ္။ မလြယ္လွပါဘူး။

ကုိယ့္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း

အားလုံးပါပဲ။

ကုိယ့္ကုိ အမ်ားဆုံး နားလည္ေပးတဲ့သူက

မရွိဘူးထင္တယ္ ၀မ္းနည္းရဆုံး ကိစၥ တခုပါ။ က်ေနာ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ နားလည္ေပမဲ့ လူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က က်ေနာ့ကုိ နားမလည္ ၾကပါဘူး။

ရင္အခုန္ဆုံး အခ်ိန္

မိန္းခေလးတေယာက္ကုိ ခ်စ္မိေနၿပီလုိ႕ သိလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္။ ကုိယ့္လူတုိ႕လည္း ႀကံဳဖူးမွာပါ ေတာ္ေတာ္ Romantic ဆန္တယ္ဗ်ာ။

အေၾကာက္ဆုံးအခ်ိန္

လူတေယာက္ေယာက္နဲ႕ ၿပိဳင္ေနရတဲ့အခ်ိန္။ က်ေနာ္ ရွံဳးမွာကုိ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္။ အေသးအဖြဲက စလုိ႕ေပါ့။ အဲလုိ ရွံဳးမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ က်ေနာ္ ရွံဳးနိမ့္ ခဲ့ရပါတယ္။

အမွတ္တရေန႕

ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္၊ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္။

ဆုေတာင္းတုိင္းသာ ျပည့္မယ္ဆုိရင္

မပူမပင္ မေၾကာင့္မက် ေနႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေလးတခု ကုိ ေတာင့္တမိတယ္။ ေနာက္ သူမနဲ႕ က်ေနာ့္ အၾကား က်ေနာ္က ခ်စ္ေနပါတယ္လုိ႕ ဖြင့္မေျပာပဲ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႕။