က်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္စဥ္းစားေနၾကည့္မိသည္။ စဥ္းစားလုိက္တုိင္း အေျဖက မိမိကုိယ္ကုိ သာ အျပစ္တင္ ေနမိသည္။ ဘာေၾကာင့့္ ဒီေလာက္ ေဖာ္ေရြမႈ နည္းရပါသလဲဟု .. ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ ..
က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေသာ ကာစီႏုိထဲတြင္ လွည့္ကာ က်ေနာ္တုိ႕ Dept ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ Slot Machines မ်ားကုိ လွည့္ၾကည့္ေနတုန္း ျဖတ္လာေသာ Marketing မန္ေနဂ်ာကုိ က်ေနာ္ ေတြ႕လုိက္သည္။ ေတြ႕လုိက္ပါလွ်က္ မိမိ အထက္လူႀကီးတေယာက္ကုိ ၿပံဳးျပသင့္ပါလွ်က္ က်ေနာ္ သူ အနားေရာက္လာခ်ိန္ထိ က်ေနာ္မၿပံဳးျပ မိသည့္အျပင္ အဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့မ်က္ႏွာက ေတာ္ေတာ္ တည္ေနခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္ထင္သည္။ သူကေတာ့ အဲ့လုိမဟုတ္ Marketing မန္ေနဂ်ာ ပီသစြာ ေဖာ္ေရြေသာ အၿပံဳးတခ်က္ကုိ ကုိယ့္လက္ေအာက္ ငယ္သားပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ၿပံဳးျပသြားခဲ့သည္။ အဲ့ဒီ စကၠန္႕ပုိင္းေလး အတြင္းမွာပင္ က်ေနာ္ အရွက္ႀကီး ရွက္ရေတာ့သည္။ မိမိလုပ္ေနသည္က လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေနရေသာ ေနရာတခု ထုိ႕အျပင္ကုိယ့္ အလုပ္က ပိုေရြ႕ လူအမ်ားႏွင့္ တုိက္ရုိက္ထိေတြ႕ရေသာ အလုပ္။ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားမိကာ မိမိ အျပဳအမူအတြက္ အရွက္ ရမိေတာ့သည္။ ထုိေၾကာင့္ သူ တပတ္ျပန္လာေသာ အခါ က်ေနာ္ က ဦးေအာင္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ၿပံဳးျပ လုိက္မိသည္။ ထို႕အတြက္ သူက က်ေနာ့ ပုခုံးကုိ ပုတ္ကာ ေခါင္းညိမ့္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့သည္။
အမွန္က က်ေနာ္ ဒီရက္ပုိင္း ေတာ္ေတာ့ ကုိ အလုပ္မ်ားေနသည္။ ပုံမွန္ ၀န္ထမ္းတေယာက္ အေနႏွင့္ သိပ္မမ်ား ႏုိင္ေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ယူထားရေသာ ေနရာက တဌာနလုံးမွာမွ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ေလးေယာက္သာရွိသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ ညဂ်ဴတီတြင္ ၂ ေယာက္သာရွိသည့္ အတြက္ အထဲတြင္ေရာ ရုံးခန္းတြင္ပါ က်ေနာ္တုိ႕ အလုပ္မ်ား ၾကသည္။ ဒီရက္ပုိင္း ပုိမ်ားသည့္ အေၾကာင္းက ေနရာတူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္။ သူျပန္သြားေတာ့ သူကုိင္ထားေသာ ပေရာ့ဂ်က္မ်ားကုိ HOD လုပ္သူက က်ေနာ့ကုိ လုပ္ႏုိင္ မလုပ္ႏုိင္ မေမးပဲ တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။ ေပးခဲ့တာက က်ေနာ္လုံး၀ မကြ်မ္းက်င္ေသာ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇုိင္းမ်ား ... ပထမရက္ပုိင္း ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္တုိခဲ့သည္။ သုိ႕ေပမဲ့ သူ႕ဆန္စား ရဲရမည္ ဟု တင္းကာ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့လာခဲ့ကာ အရင္ အေျခခံႏွင့္ ေပါင္းပီး က်ေနာ္တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ထုတ္သမွ် ဒီဇုိင္းကုိ ေဂ်းမ်ားကာ ျပန္ျပင္ခုိင္းခဲ့ေသာ မားကက္တင္း ဌာနကုိလည္း ေက်းဇူးတင္သည္။ သူတုိ႕ ေဂ်းမ်ားလုိ႕သာ အခု က်ေနာ္ နားလည္ရသည္။ တပတ္အတြင္း က်ေနာ္ ဒီဇုိင္း ၇ ခု ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ သုိ႕ေပမဲ့ ရလဒ္က က်ေနာ္ လူေရွ႕သူေရွ႕ မေရွာင္ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာက မႈန္ကုတ္ကုတ္ ျဖစ္သြားရသည္။ ေနာက္ တခ်က္ ရီျပဖုိ႕ကုိ ေသမေလာက္ တြန္႕တုိေနခဲ့ေတာ့သည္။ တခ်က္ရယ္ရင္ တရက္အသက္ပုိရွည္ မည္ဟု ၾကားဖူးေပမဲ့ ဘာကိုမွ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်ေနာ့္ အလုပ္ပိခဲ့သည္။ သုိ႕ေပမဲ့ ဒီမနက္ သင္ခန္းစာက က်ေနာ့ကုိ ျပဳျပင္ေပးလုိက္ၿပီ။
အလုပ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ ေနာက္ကုိ ၿပံဳးဖုိ႕ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ က်ေနာ့အၿပံဳးက လူတေယာက္ကုိ စိတ္အဆင္ေျပမႈ ေပးႏုိင္တယ္ဆုိ က်ေနာ္ ၿပံဳးရက်ဳိး နပ္ပီဟု .....
ဟန္လြင္ဦး
က်ေနာ့ရဲ႕ ညီအကုိ လုိခ်စ္တဲ့ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါပဲ။ ဒီေကာင့္ကုိေတာ့ အဖြဲ႕ထဲမွာ ခ်ီးေၾကာင္ ရယ္လုိ႕ နာမည္ဖ်က္ေပးထားၾကတယ္ ခင္ဗ်။ ပုံမွန္ဆုိရင္ ေကာင္းေပမဲ့ တခါတခါ က်ပ္မျပည့္ပဲ လုပ္ခ်င္တာ ထလုပ္တတ္လုိ႕ ဒီနာမည္ကုိ ေပးထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ခုမွရတဲ့နာမည္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ဟုိးငယ္ငယ္ ေလးတန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ေလာက္တည္းက ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ ဘြဲ႕ျဖစ္ပါတယ္။ လူပုံစံကေတာ့ ျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္နဲ႕ ရုပ္ရည္က ခပ္သန္႕သန္႕မုိ႕ SKB ေပါ့ဗ်ာ။ (ဒါေပမဲ့ ခုခ်ိန္ထိ ရည္းစား မယ္မယ္ရရ မရွိေသးပါဘူး အီစီကလီေတြေတာ့ ရွိပါရဲ႕)။ ဒီေကာင္နဲ႕ က်ေနာ္ စခင္တာက က်ေနာ္ သဃၤန္းကြ်န္းကေန ေက်ာင္းေျပာင္းလာပီး ပထမဆုံး က်ေနာ္ ေက်ာင္းစတက္ ရမဲ့ ေန႕မွာပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီေကာင္ကလည္း ေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသားသစ္ အဲလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ တူတူထုိင္ျဖစ္ရင္း ခင္ခဲ့ၾကတယ္ေပါ့။ အဲ အဲ့ဒီကေန စလုိ႕ အတူတူထုိင္လုိက္တာဟာ က်ေနာ္တုိ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ေနာက္ဆုံးႏွစ္ထိပါပဲ။ ေနာက္ ဒီေကာင့္ အိမ္နဲ႕ က်ေနာ့္အိမ္က ေရွ႕ေနာက္ ကပ္ေနတာဆုိေတာ့ သူ႕အိမ္ဟာ က်ေနာ့္အိမ္ က်ေနာ့္အိမ္ဟာ သူအိမ္ကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ တခါတရံ က်ေနာ္က ဒိေကာင့္ မိသားစုနဲ႕ ထမင္းစားေနခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္က က်ေနာ့္အိမ္က ထမင္းစား၀ုိင္းမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႕ မ်ဳိဆုိ႕ေနတတ္ပါတယ္။ ေဘာလုံးကန္လည္း တူတူ၊ က်ဴရွင္ သင္တန္း တက္လည္းတူတူ စာက်က္ေတာ့လည္း တူတူ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ တတြဲတြဲ ေတြ႕ရတတ္တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ၂ေယာက္ဟာ ျဖဴမဲ ညီေနာင္ရယ္ဆုိပီး နာမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ က်ေနာ္တုိ႕ ခုနစ္တန္း အရြယ္မွာ အိမ္က ကုကၠိဳင္း ေရကူးကန္ကုိ ေရကူးသင္ဖုိ႕ လႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္က ပထမအပတ္ေလာက္ပဲ လုိက္ပုိ႕ကာ ေနာက္ရက္ေတြ တကၠစီနဲ႕ပဲ လႊတ္ပါေတာ့တယ္။ တေန႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေရကူးသင္ရင္း ေရနစ္လုိ႕ ၂ေယာက္လုံး ေၾကာက္ပီး ေနာက္ေန႕ေတြ သင္တန္း မသြားေတာ့ပဲ ဂိမ္းဆုိင္မွာသာ အခ်ိန္ျဖဳန္းပီး အခ်ိန္တန္မွ အိမ္ျပန္ခဲ့ ၾကပါတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲေပါ့ အဲ သင္တန္းပီးေတာ့ သင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ ေပးပြဲႀကီးက တီဗီမွာလာေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႕မွာ အဆူခံ ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ၂ေယာက္လုံး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေကာင္းမႈနဲ႕ ေရမေၾကာက္ေတာ့ပဲ ကြ်မ္းကြ်မ္း က်င္က်င္ ကူးတတ္တဲ့ အဆင့္ထိ ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့အရြယ္ထဲက က်ေနာ္တုိ႕က အဲ့လုိပါ။
ကိတ္စေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဒီေကာင္မပါပဲ က်ေနာ္မလုပ္တတ္သလုိ သူကလည္း က်ေနာ့ကုိ မတုိင္ပင္ပဲ မလုပ္တတ္ပါဘူး အနည္းဆုံး အသိေတာ့ ေပးၾကပါတယ္ ဘယ္ေျခလွမ္းမယ္ဆုိတာကုိေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႕ မုိးေတြသိပ္သည္းတဲ့ ညလုိမ်ဳိးမွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ဖူးတယ္၊ ေကာင္မေလး တေယာက္ကုိ ၂ ေယာက္ အတူတူ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးတယ္ (ေနာက္ေတာ့လည္း ဟုတ္တာမဟုတ္ပါဘူး)၊ ဗုိလ္တေထာင္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ညႀကီးသန္းေခါင္ ဂစ္တာထုိင္တီးခဲ့ၾကဖူးတယ္၊ ဒီေကာင္ အရူးထတာ မနက္ေလးနာရီေလာက္ႀကီး က်ေနာ့္ကုိ ႏႈိးပီး သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး အိမ္ကုိ ပန္းသြားခ်ိတ္ခ်င္တယ္ ဆုိလုိ႕ က်ေနာ္ လုိက္ေပးခဲ့ရဖူးတယ္၊ က်ေနာ္ အိမ္က ခုိးလစ္ပီး ခရီးတေယာက္တည္း သြားမယ္ဆုိေတာ့ ဒီေကာင္က အေဖာ္လုိက္ေပးခဲ့ဖူးတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ေတြ ျပသနာ ႀကံဳရတုိင္း ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ေျဖရွင္း ၾကတာ က်ေနာ္တုိ႕ ၂ေယာက္ပါပဲ၊ က်ေနာ္တုိ႕ အတူျဖတ္သန္းလာတဲ့ အခ်ိန္က မ်ားလြန္းပါတယ္ ဒါေၾကာင့္တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ဆုိတာ နားလည္မႈ အရမ္းရွိပါတယ္။
က်ေနာ္ သေဘၤာတက္လာေတာ့ ဒီေကာင္က အင္ဂ်င္ဘက္ ေရြးတာမုိ႕ ေဒါက္ဆင္းရင္း က်န္ခဲ့ေပမဲ့ အရင္လုိပဲ က်ေနာ့္အိမ္မွာ ေမေမလုိသမွ်ကုိ ကူညီ လုပ္ကိုင္ေပးေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ေလယာဥ္ကြင္း လုိက္ပုိ႕တုန္းက ဒီေကာင္ မ်က္ရည္၀ဲပီး ေျပာခဲ့တာကုိ အမွတ္ရပါေသးတယ္ ငါတုိ႕ ၂ေယာက္ ဘယ္တုန္းကမွ ဒီေလာက္ အႀကာႀကီး မခြဲခဲ့ၾကဖူးဘူး ငါတုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ရခ်င္တယ္ကြာ တဲ့ က်ေနာ္ တခ်က္ၿပံဳးပီး ငေပါ လုိ႕သာ ေျပာႏုိင္ပါတယ္ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္ထဲက ဒီေကာင့္လုိ ေျပာမိေနလုိ႕ပါပဲ။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္က ရည္းစားေတြ ဘာေတြရလုိ႕ အုိေကေနပီတဲ့ က်ေနာ့ကုိ ဒီေကာင္ေၾကာသြားပီေပါ့ အဟင္းဟင္း (သတိထားေစခ်င္ပါသည္) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္မဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ၂ေယာက္လုံး နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္တတ္ ေနၾကပီမုိ႕ သြားစရာ ေနရာတေနရာ တုိးဦးမည္ ဟု ေတြးရင္ ခ်ီးေၾကာင္ အေၾကာင္း ဒီမွာပဲ ရပ္ပါရေစ။ တျခား ခ်စ္သယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းကုိလည္း အလ်ဥ္းသင့္သလုိ တင္ပါဦးမည္။
ပန္းခင္းႀကီးကုိ ေငးၾကည့္ရင္း
ငါဟာ ဥယ်ာဥ္မွဴး တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။
ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ ေတြရဲ႕
ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကုိ ၾကည့္ရင္း
ငါဟာ ကမၻာေက်ာ္ တေယာက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။
အေကြ႕အေကာက္မ်ားတဲ့
ေလာကႀကီးကုိ ျဖတ္သန္းရတုိင္း
ျဖဴစင္တဲ့ ကေလးငယ္တေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မ်ဳိး
ျပန္လည္ ရခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။
ခ်စ္သူရဲ႕ အၿပံဳးမ်က္ႏွာကုိ
ခပ္ေ၀းေ၀းက ေငးၾကည့္ရင္း ေက်နပ္ခဲ့ဖူးသလုိ
သူမမ်က္ႏွာ မႈိင္ေနခ်ိန္မွာေတာ့
အၿပံဳးေတြ ျပန္လည္ထုဆစ္ေပးဖုိ႕ ငါ့လက္တစုံကုိ
အသုံးေတာ္ခံ ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒါေတြဟာ ...
တကယ္ေတာ့ ... တကယ္ေတာ့ ...
ငါရဲ႕ စိတၱဇဆန္ဆန္ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြပါပဲ
ဒါေတြကုိ ဖယ္ၿပီး ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ပုစၧာေတြကုိ အေျဖထုတ္ေတာ့
အသိဥာဏ္က မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္တယ္
မင္းဟာ စိတ္ကူးယဥ္သာ ဆန္တတ္တဲ့
အႀကြင္းမရွိ အညံ့စားေကာင္ တဲ့ ။
ငါရယ္သံေတြ ေျခာက္ကပ္ေနမလား မသိ။
မ်က္ႏွာကုိ ကမန္းကတမ္း သစ္ သြားပင္မတုိက္အား အသင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂ်ဴတီ၀တ္စုံကုိ အသည္းအသန္ေကာက္ စြပ္ကာ ေျပးရသည္။ ေၾကာင္လွ်ာသီးကုိ လမ္းသြားရင္ တည့္သည္ မတည့္သည္ မသိ ေကာက္စြပ္ကာ ဘုိသီ ဘတ္သီျဖင့္ တန္းေနေအာင္ ေျပးရသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြက မနည္း ဂရုမစိုက္ႏုိင္အား Time Card ရုိက္သည့္ေနရာကုိ ေရာက္ကာ ကဒ္ယူလုိက္ေတာ့ 9:02 Pm။ ေသသာ ေသလုိက္ခ်င္ေတာ့သည္ ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ က်ိန္ဆဲကာ အထဲ ၀င္သြားေတာ့ တဌာနတည္း ေဘာ္ဒါေတြက Dream Walking လားတဲ့ ပုံမွန္ အေနအထားဆုိ ျပန္ေျပာမိမွာ ေသခ်ာေပမဲ့ အခု ကုိယ္က ေနာက္က်ေနေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး စပ္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္ထားရသည္။ သိပ္မၾကာ HOD ေခၚရာ ရုံးခန္းထဲသုိ႕ လုိက္သြားကာ အဆူခံရေတာ့သည္ ကံေကာင္းသည္ ဒီအျပစ္က ကံေကာင္းလွ်င္ Warning Letter ေလာက္နဲ႕ ပီးႏုိင္သလုိ ကံဆုိးရင္ Bonus Deduction ထိ ရႏုိင္သည္ HOD စိတ္ေကာင္း၀င္ေနခ်ိန္မုိ႕ထင့္ ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ဘာအျပစ္မွ မရွိတာ တုိ႕ကုိ ေထာက္ကာ ေနာက္မျဖစ္ေစႏွင့္ဟု ဆုိကာ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ျပန္ေပးေတာ့မွ ခ်ဳိးရေတာ့သည္။ စိတ္ထဲမွေတာ့ တရုတ္မင္းသား နဲ႕ နာရီကုိ က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
ထုိေန႕က ခရီးသည္မ်ား သျဖင့္ ကာစီႏုိထဲ လူရႈပ္ကာ အားလံုး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ က်ေနာ့္ ထမင္းစားခ်ိန္က ထမင္းစားခန္းမပိတ္မွီ ငါးမိနစ္ အလုိေလး ျဖစ္သျဖင့္ ဘရိတ္ခ္ရေတာ့ အသည္းအသန္ ေျပးရသည္။ ကုိယ္ေရႊ ၀ိတ္တာေတြက ၀ီရိယေကာင္းကာ ေစာသိမ္းလွ်င္ ငတ္ႏုိင္သည္ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ဟင္းဘန္းေတြျမင္မွ စိတ္ေအးသြားကာ ရင္ထဲက အလုံးက ၀ုန္းဆုိ က်သြားသည္။ ငါမငတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ :D ။ ထုံးစံအတုိင္း စားစရာ မရွိေပမဲ့ အဆင္ေျပႏုိင္တာေလးေတြ ေရြးထည့္ကာ စားပြဲဆီသုိ႕ အလွ်င္စလုိသြားမိလုိက္ေတာ့ အဲ့မွာ ေတြ႕ပီေပါ့ အဲ့မွာ ေတြ႕တာ ဘင္လာဒင္နဲ႕ ေခ်ာစုခင္ စေတြ႕တာ ( ပထမေတာ့ ဘာမွန္းမသိ ကေလးေတြေျပာေနၾကတာ လုိက္ေယာင္တာ ေနာက္ေတာ့ ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့မွ ကုိႀကီးကလည္း ဘင္လာဒင္က မုတ္ဆိတ္ မမ်ားဘူးလား တဲ့ အင္း မ်ားတယ္ေလ ေခ်ာစုခင္က သြားမေခါဘူးလားတဲ့ အင္း ေခါတယ္ေလ ဆုိေတာ့ အင္းေပါ့ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ေတြ႕ေတာ့ ညိတာေပါ့တဲ့ ေကာင္းေလစြ လုိ႕ တမိကာာ သေဘာက်သြားေတာ့သည္ မသိသူမ်ား မွတ္ေလာ့) စကားေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားမွန္းမသိ သူတုိ႕ရႈပ္တာနဲ႕ .. အဲ အလွ်င္စလိုသြား လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူ ေမွာက္ထားမွန္းမသိတဲ့ ေရေတြကုိ တက္နင္းမိကာ လူက ဟုိဘက္လဲမလုိ ဒီဘက္လဲမလုိ နဲ႕ အႏုိင္အႏုိင္ထိမ္းရင္းက လက္ထဲက စားေတာ္ခြက္ အဲေလ ပန္းကန္က က်ကာ ကြဲသြားေတာ့သည္။ ဟင္င္ ရယ္လုိ႕ တကာ မွင္ေသသြားမိသည္ သူမ်ားေတြ ၀ုိင္းၾကည့္တာကုိ ဂရုမစုိက္အား ဘာလုိ႕ဆုိေတာ့ ၀ိတ္တာ တေယာက္နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ အေလာင္းအစားလုပ္ကာ ဒီပန္းကန္ေတြက ဂ်ာမနီက ပန္းကန္ေတြ ေတာ္ရုံက်ရုံ နဲ႕ မကြဲဟုဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႕က လက္မခံႏုိင္ပဲ ေလာင္းစား လုပ္ကာ သူတလွည့္ကုိယ္တလွည့္ ခ်ခြဲခဲ့သည္ ပန္းကန္ေတြ အဲ့တုန္းက ဘုရားစူး မကြဲခဲ့တဲ့ ပန္းကန္ေတြ ခု ကုိယ့္လက္ထဲက်ေတာ့ ကြဲသြားပီ။ ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ Restaurant Supervisor ေျပာတာကုိ ခံပီး စားလည္းမ၀င္ေတာ့ ျပန္ဆင္းလာရသည္။ တေနကုန္ေတာ့ ဘာဆာသလဲ မေမးနဲ႕ေတာ့။ မနက္ေစာေစာမွသာ ေပါင္းကာ က်ိတ္ရေတာ့သည္။ အလုပ္ထဲတြင္လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အဆင္မေျပလုိက္တာဆုိတာ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေအာ္ ျပသဒါးေန႕ဆုိတာ ဒီလုိေန႕မ်ဳိးထင္ပါ့ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိေတာ့သည္။ အလုပ္ထြက္လာေတာ့ ေဘးခန္းမွ သူငယ္ခ်င္းက သူၾကည့္ ေနသည့္ ကုိးရီးယားကား ပီးပီတဲ့ မင္းယူထားလုိက္ ဇာတ္လမ္းေလးက ေကာင္းခ်က္ကြာ မင္းသမီးကလည္း ေခ်ာက ေခ်ာဆုိေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဆုိကာ အေခြလာေပးေတာ့ ေနကြာ ဟု ေျပာကာ တံခါးေဆာင့္ ပိတ္လုိက္ေတာ့ ဟုိေကာင့္ခမ်ာ အူလည္လည္နဲ႕ ထြက္သြားရရွာေတာ့သည္။
ကဲ မ၀ါေရ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္က ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ အတြင္း ဗရုတ္သုတ္ခ အက်ဆုံး ေန႕တေန႕ ကုိ သတိရမိတာနဲ႕ ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္က်တဲ့ အတြက္ ေဆာရီးပါ အမ၀ါေရ .. ဆက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ အေႀကြးက်န္ေနေသးတဲ့ ကုိလင္းထက္ကုိ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ သူ႕ ျပန္ တဂ္လုိက္ပါတယ္ (ဟြန္႕ မွတ္ပီလား တဂ္ခ်င္ဦး လက္စားေခ်ပလုိက္တာ မွတ္ထား) :D ကုိလင္းထက္ႀကီး ေရးေပးပါဥိးလုိ႕။
မွတ္သားဖြယ္ရာစကားမ်ား
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ Forward လုပ္လိုက္တဲ့ Powerpoint File ေလးထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ စကားေတြပါ။ ကၽြန္မကို စိတ္ခြန္အားေတြရေစလို႔ ဆိုလိုရင္းမပ်က္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားဘာသာျပန္ၿပီး မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ မူရင္းေရးသားသူ (တစ္ေယာက္ထက္ပုိရင္) အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ရွင္။
- ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒီကမာၻေပၚက ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းၿပီး မယွဥ္ျပိဳင္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို ျပိဳင္လိုက္တာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာ္ကားလိုက္တာပါပဲ။
- ဘယ္သူမွ ေသာ့တံမရွိတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကို မဖန္တီးပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း အေျဖမရွိတဲ့ ျပႆနာကို မေပးပါဘူး။
- သင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကိုရယ္တယ္။ သင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္တယ္။ သင္သူမ်ားေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘ၀က သင့္ကို အေလးျပဳတယ္။
- ေအာင္ျမင္သူတိုင္းမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွိဖူးပါတယ္။ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။
- လြယ္တာက သူမ်ားရဲ႕အမွားကုိ ေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ဖို႔ပါ။ ခက္တာကေတာ့ ကုိယ့္အျပစ္ကို အမွန္အတုိင္း သိျမင္ဖို႔ပါ။
- ဘယ္သူမွ အတိတ္ကို ျပန္သြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့အစကို ျပင္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆံုးသတ္ရဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္း စတင္လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ လူတိုင္းလုပ္လို႔ ရပါတယ္။
- ျပႆနာတစ္ခုဟာ ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္တာဆိုရင္ ဘာမွစိတ္ပူစရာ မလိုပါဘူး။ ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုရင္လည္း စိတ္ပူေနလို႔ ဘာမ်ားထူးမွာ မို႔လို႔လဲ။
- အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုရင္ သင့္မ်က္လံုးေတြကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္မေနပါေစနဲ႔။ မ်က္ရည္ေတြက သင့္ေရွ႕က ပိုေကာင္းတဲ့ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ကြယ္ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မယ္။
- မ်က္ႏွာကိုျပဳျပင္လိုက္တာ (Changing the face) ဟာ ဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာ (Facing the change) ကေတာ့ အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။
- သူမ်ားေတြအေၾကာင္း မေက်မနပ္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္ပါ။
- အမွားေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ပင္ပန္းေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔ အဲဒီအမွားေတြ စုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သင့္ကို ေအာင္ျမင္မႈဆီ ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ “အေတြ႕အၾကံဳ”ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။
- က်ရံႈးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲရင့္မႈရွိပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တည္ျငိမ္မႈရွိပါ။
- အပူေပးခံထားရတဲ့ ေရႊေတြဟာ အလွဆင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နန္းဆြဲခံထားရတဲ့ ေၾကးေတြဟာ ၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ထြင္းထုခံထားရတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြဟာလည္း ရုပ္ထုေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ဘ၀မွာ နာက်င္မႈခံစားရမႈေတြ မ်ားလာေလ သင့္ရဲ႕တန္ဖိုးတက္လာေလပါပဲ။
''ဆီမီးရယ္ထိန္ ၊ အိုင္မင္းေရၾကည္က .. ၊
ၾကာငါးမည္ ငံုအာစြင့္တယ္.. ၊ ဖူးပြင့္ခ်ိန္ခါ .. ။
အႆ၀ဏီ ယွဥ္ကာခ်ဥ္းပါလို ့.. ၊ လင္းလာတဲ့ ေငြတာရိန္ရယ္.. ၊
ၿပာမွိန္လ်က္ ၿမဴေခ်ဆိုင္း .. ။
ဂါရေ၀ ၊ သဒၵါေၿခြ ကန္ေတာ့ပဲြကိုလ .. ၊
မစဲေပါင္ ကုသိုလ္ႏိႈးၾကတယ္ .. ၊ မ်ိဳးၿမန္မာတိုင္း'' ............ ။
ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱမေၿမာက္၀ါကို တာ၀တိ ံသာ နတ္ၿပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏ ၱဳႆီတ နတ္သားအားအမႈးၿပဳ၍ စၾက၀ဠာေနရာ အႏံွ ့မွ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းတို ့အား အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ၿမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ ။သီတင္းကြ်တ္လၿပည့္ေန ့ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းၿခံရံကာ ေရႊေစာင္းတန္း ၊ ေငြေစာင္းတန္း ၊ ပတၱၿမားေစာင္းတန္း မ်ားၿဖင့္ စီခ်ယ္ အပ္ေသာ ရတနာ ေစာင္းတန္းၿဖင့္ လူ ့ၿပည္ၿဖစ္ေသာ သကၤႆနဂိုရ္ ၿပည္သို ့ၿပန္လည္ဆင္းသက္ၾကြၿမန္းေတာ္မူ
ထိုအခါ သမယတြင္ ၿပည္သူၿပည္သားအေပါင္းတို ့က မီးရွဴး မီးတိုင္မ်ား ၊မီးပန္းမ်ား၊ ဆီမီးမ်ား ၊ဆြမ္းပန္းေရခ်မ္း မ်ားၿဖင့္ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္ ။ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရိွ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ကိုလည္း ပူေဇာ္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ၿဖင့္ မီးပံုးမ်ားၿပဳလုပ္၍ ေကာင္းကင္သို ့လႊတ္တင္ ပူေဇာ္ၾကသည္ ။ထိုကဲ့သို ့ပူေဇာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းၿပဳကာ ယေန ့ေခတ္အခါတိုင္ေအာင္ ၿမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿပဳလုပ္ၿမဲ ၿဖစ္သည္ ။ (ထုိစာသားမ်ားကုိ ကုိနႏၵ၏ Mail Forward မွ ယူကာ အသုံးျပဳထားပါသည္)
ေအာ ဘာလုိလုိနဲ႕ သီတင္းတခါကြ်တ္လာျပန္ပီ .. ဒီေနရာမွာ ေအာက္တုိဘာကုိ ျဖတ္လာတာ သုံးခါ တိတိရွိခဲ့ ျပန္ပီေပါ့ .. အဲဒီလုိ အခါသမယေတြေရာက္တုိင္း ကုိယ့္ေနရပ္ ကုိယ့္ဌာနီကုိ သတိရမိတာ တအားပါပဲ ...
မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ ခံစားမႈကုိ နက္နဲ ေစတာပါပဲ ....
ဟုိး ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သီတင္းကြ်တ္ပီဆုိရင္ ေဖေဖ ေမေမ နဲ႕ လုိက္ၿပီး ကန္ေတာ့ထုိက္တဲ့ သူေတြကုိလုိက္ ကန္ေတာ့ ခဲ့တာ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဲ့လုိေန႕မ်ဳိးဆုိ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ၀တ္ မနက္ေစာႀကီး ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ တက္ဖူး ဘုရားေစာင္းမွာ မနက္စာ နန္းႀကီးသုပ္စား ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖက သြားခ်င္တဲ့ ေနရာမွန္သမွ် တေနကုန္ လုိက္ပုိ႕ပါတယ္ ေလွ်ာက္လည္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေပါ့ ... ညပုိင္းက်ေတာ့ ဘုိးဘုိး၊ ဘြားဘြား၊ ဦးေလး အေဒၚေတြကုိ လုိက္ကန္ေတာ့ မုန္႕ဖုိးေတြရ ပြဲေစ်း ေလွ်ာက္လည္ မုန္႕စားနဲ႕ ေပ်ာ္စရာ သိပ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
အသက္အရြယ္ေလး ရလာေတာ့ အိမ္နဲ႕မသြားေတာ့ဘူး။ အေမနဲ႕ အေဖကေတာ့ တေနကုန္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မွာသာ ဥပုသ္ယူရင္း အခ်ိန္ကုန္ေစေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မနက္ဆုိ ဘုရားတက္တယ္ အင္းက်ီ အျဖဴ ေယာပုဆုိးေလးေတြနဲ႕ တူညီေပါ့။ အဲ ကားထဲမွာေတာ့ အိတ္ေတြနဲ႕ ထုပ္ထားတယ္ ေဘာင္းဘီေတြ တီရွပ္ေတြ ပါတယ္ခင္ဗ် ;D။ ပီးတာနဲ႕ ကဲၾကမယ္ဆုိတဲ့ အႀကံနဲ႕ေလ။ ဘုရားဖူးပီး ျပန္လာပီ ဆုိတာနဲ႕ တေနကုန္ တေနကမ္း ေလွ်ာက္အေလလုိက္ေတာ့ တာပါပဲ။ ညေနေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ မီးပုံးေတြ တပ္ မီးပူေဇာ္၊ အိမ္ေရွ႕ကေက်ာက္ခက္ ပင္ေတြမွာ မီးအလွ လုိက္ဆင္ နဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ေစေတာ့တာပါပဲ။ အားလုံးပီးပီ ဆုိရင္ ဒန္းေလးေပၚ ထုိင္ပီး ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လႀကီးကုိ ေငးရင္ တေယာက္တည္း စိတ္ကူးယဥ္၊ စိတ္ေပါက္ရင္ ဂစ္တာ ထတီး နဲ႕ အဲလုိညမ်ဳိးကုိ မအိပ္ပဲ ကုန္ဆုံးေစခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႕က ပုဇြန္ေတာင္သားေတြဆုိေတာ့ ပုဇြန္ေတာင္ သီတင္းကြ်တ္ ပြဲေစ်းဆုိတာ နာမည္ ႀကီးပဲေလ တအားစည္တာ ေရာက္ဖူးသူေတြ သိၾကမွာပါ။ ေစ်းသည္ေတြ အစီအရီ ကစားနည္းေတြမ်ဳိးစုံနဲ႕ သိပ္စည္တဲ့ ပြဲေစ်းတခုပါ။ ဆယ္တန္းပီးေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုပီး ပြဲေစ်းမွာ ေစ်းဆုိင္ ဖြင့္မယ္ ဆုိပီး စပ္ေဆာ့ၾကတယ္။ အဲလုိနဲ႕ စလုိက္တာဟာ တကယ္တမ္းလုိက္လုပ္ေတာ့ မပီးေတာ့ပါဘူး ေစ်းဆုိင္အတြက္ ေနရာယူရ၊ ၿမိဳ႕နယ္ရုံးေပါင္းစုံ သြားရ ခံ၀န္ကတိေတြ မ်ားစြာ ထုိးရနဲ႕ ငါးေယာက္လုံး ကုိယ့္ဟာနဲ႕ကုိယ္ အလုပ္ရႈပ္ကုန္ပါတယ္။ အားလုံးပီးေတာ့ ဆုိင္ဖြင့္တာဟုတ္ပါပီ ဘာေရာင္းမွာတုန္း ဆိုေတာ့ ၀ုိင္းစဥ္းစားရင္း Burger, Snack & Soft Drink ဆုိင္ေလး ျဖစ္သြားတယ္။ နီးစပ္ရာ အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိ လက္မွတ္ေတြ ၀ယ္ခ်င္လည္းေရာင္း မ၀ယ္ခ်င္လည္း ေရာင္းနဲ႕ ရွိသမွ် ကူပြန္ေတြ ကုန္သြားတယ္ေပါ့ ;D ။ ကုိယ့္ဟာကုိ decorate လုပ္ထားတဲ့ ဆုိင္ေလးကုိ တကယ္ဖြင့္ေတာ့မဲ့ အဖိတ္ေန႕ ညေနမွာ ၾကည့္ရင္း ၾကည္ႏူးေနၾကမိတယ္။ ဒီဆုိင္ေလးအတြက္ ေပးထားရတဲ့ အခ်ိန္က နည္းမွ မနည္းပဲကုိး။ တကယ္လည္း အလုပ္စေရာ မွာထားတဲ့ ေအာ္ဒါေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မေရာက္ႏုိင္ျဖစ္ပီး ဆုိင္က ကုိးနာရီေလာက္မွ စဖြင့္ ႏုိင္ေတာ့တယ္ ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အားနာပါးနာနဲ႕ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခုိင္းထားရတယ္။ အားလုံးစုံပီ ဆုိေတာ့မွ ကုိယ္ေတြပဲ စားပြဲထုိး၊ ကုိယ္ေတြပဲ ဧည့္ႀကိဳ၊ ကုိယ္ေတြပဲ ဒီေဂ် ေပါ့ တေယာက္တလက္နဲ႕ လုပ္လုိက္ၾကတာ ပင္ပမ္းလုိ႕ ပင္ပမ္းမွန္းေတာင္ မသိရပါဘူး။ ဒီၾကားထဲ ကုိယ္ေတြလုိပဲ ဆုိင္ဖြင့္တဲ့ လသာ ဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဖိတ္ထားတာမုိ႕ သူတုိ႕ဆီလည္း ၂ေယာက္ေလာက္ကုိ လႊတ္ရေသးတယ္။ မနက္က်ေတာ့လည္း မနားရ တေယာက္က ဆုိင္ေစာင့္ ထားရတယ္ ဆုိင္မွာပဲေနေပါ့ ဒီပြဲေတာ္ရက္ကေတာ့ အဲလုိ စီစဥ္ထားတာ တကယ္တမ္းလည္းက်ေရာ တေယာက္တည္း မထားရက္တာနဲ႕ ငါးေယာက္လုံး ဆုိင္မွာပဲ ေနၾက ထမင္းစားတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ပဲ အိမ္ကုိ ခဏျပန္ၾကတယ္ အိမ္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ မ်က္စိ စပါးေမႊး ဆူးေနၾကပီ အဟိ။ ပြဲေတာ္ရက္ပီးလုိ႕ အားလုံးျပန္ခ်ဳပ္ၾကေတာ့ နဂုိက မွန္းထားတဲ့အတုိင္း အရွံဳးက ေပၚေနေတာ့ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး စလုပ္တည္းက က်ေနာ္တုိ႕ ျမတ္ခ်င္လုိ႕ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စည္းလုံးမႈ အေတြ႕အႀကံဳ ေတြကုိ လုိခ်င္လုိ႕ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႕ပဲ ၿပီးခဲ့ၾကပါတယ္။
ခုႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ပုဇြန္ေတာင္ဟာလည္း ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ သီတင္းကြ်တ္ဆုိရင္လည္း ဘာမွန္း မသိပဲ ၿပီးၿပီးသြားတတ္တယ္။ အရင္လုိ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ လုပ္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိဘူးေပါ့ ေနာ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကုိ ပဲ သတိရေနတယ္။ ေဟာ အခု တခါေရာက္လာျပန္ပီ ဒီေန႕ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ သက္သက္လြတ္ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ေအာင္စားမယ္ ဆုံးျဖတ္ပီး သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ ေန႕ကုိ တေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ညီေလး မိုးေသာက္ယံ က စာလံုးေတြ ၾကီးလို႕မရ ၾကီးလိုက္ျပန္ရင္လဲ လိုင္းေတြ ပူးျပီးကပ္သြားတယ္ ဆိုလို႕ ဒီစာေလး ေတြ ကို ရိုက္ျပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္ အဆင္ ေျပလား မသိဘူး လာေရာက္ လည္ပတ္သူမ်ား ေဝဖန္ ေပးၾကပါအံုး ခင္ဗ်ာ...။
အကိုၾကီးလင္းထက္
အမ လုပ္တဲ့သူ မ၀ါက တက္ဂ္လာျပန္ေတာ့ အဟင္း ေရးရဦးမွာေပါ့။ အုိ .. ဘယ္လုိ .. ဘယ့္ႏွယ္ .. ေခါင္းစဥ္က ျဖစ္သလုိေလးပဲ စားလုိက္ပါတယ္တဲ့။ အဟဲ ေတြ႕ၾကပီေပါ့ ... မုိးေသာက္ယံတုိ႕ လာလည္ပတ္တဲ့ လူအေပါင္း စိတ္ဆင္းရဲ ရေလာက္ေအာင္ ငုိျပရဦးေတာ့ မွာေပါ့ အဟင္း အဟင္း .. (ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြကေတာ့ ဒီလုိရီရင္ ခပ္ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ၾကတယ္ဗ် :D)
သေဘၤာေပၚ ေနတဲ့ လူကုိ ဒါမ်ဳိး လာတဂ္ေတာ့ ေျပာျပ ရမွာ ေပါ့ဗ်ာ။ သေဘၤာသား ဆုိရင္ နဂုိတည္းက အစား အေသာက္က မေကာင္းတတ္တာ ၾကားဖူးနား၀ ရွိဖူးၾကမွာပါ။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ သေဘၤာေပၚ မေရာက္ခင္ တည္း က ဒီလုိ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အမယ္ ငါက ေဂ်းမ်ားတဲ့ သူမွ မဟုတ္တာ ျဖစ္သလုိ စားတတ္တာပဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဆုိးမွာမုိ႕လဲေပါ့။ တကယ့္တကယ္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕တဲ့ အခါမွသာ အေမေရ လုိ႕ ငိုမိေတာ့တာပါပဲ။ စတက္ခါစကေတာ့ အမယ္ေလး ေကာင္းလုိက္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြေပါ့ လက္ရာသစ္ကုိး ေနာက္တလ ေလာက္ေနေတာ့လည္း ဟင္င္ ဒီဟင္းေတြပဲ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္လာေတာ့လည္း အလုိ ဒီဟင္းေတြပဲလား ခု ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ သုံးႏွစ္တည္းေရာက္လာေတာ့ ၾကည့္မေနပါနဲ႕ကြာ မေန႕ကဟင္းပါပဲလုိ႕ ညည္းယူရေလာက္ ေအာင္ ေတာ္ေတာ့ကုိ အေျခအေနဆုိးတာပါ။ ဗမာ chef ေတြရွိပါရဲ႕ ဟင္းေတြကေတာ့ စားမေကာင္း ...... (ေစတနာမပါလုိ႕ ေနမယ္ထင္တာပဲေနာ့)။ တျခားလူမ်ဳိးေတြအစာ စားၾကည့္ေတာ့လည္း အာမေတြ႕လွ။ အမယ္ သူတုိ႕ဘာသာ ခ်က္စားတဲ့ ဟင္း၀ုိင္းနဲ႕ တုိးလုိ႕ကေတာ့ ကံထူးတဲ့လူရယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဘာလုိ႕တုန္း ဆုိေတာ့ ေကာင္းလုိက္တာမွ တကယ့္ ေရႊလက္ရာ တကယ့္ အိမ္ဟင္းရယ္လုိ႕ ေျပာထြက္ရ ေလာက္ေအာင္ လက္ရာေကာင္းပါတယ္။ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္ အမ်ားခ်ေကြ်းတာ ဘာလုိ႕ မေကာင္းလဲ ဟင္လုိ႕ ေမးလုိက္ရင္ ကုိယ့္ေရွ႕က ဟင္းခြက္ေလး ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလုိ႕ မေမးရဲပါဘူး။
အဲဒိေတာ့ကာ က်ေနာ္တုိ႕အတြက္ စားခ်င္ရင္ ဒီသေဘၤာေပၚ တက္လာမဲ့သူကို ေမွ်ာ္ရပါတယ္။ အဲ ရွိလာပီဟဲ့ ဆုိရင္ အိမ္ကုိ ဖုန္းဆက္ အေမေရ ဒါေလးေတာ့ လုပ္ပါဦး ဘာဦး နဲ႕ မွာရေတာ့ တာပါပဲ။ အဲလုိ လူႀကံဳ ပါလာပီ ဆုိမွ ကုိယ့္ဆီကဟာ သူ႕ဆီကဟာရယ္လုိ႕ လဲလွယ္ပီး အလြမ္းေျဖရပါတယ္။ ပုံမွန္ တက္မဲ့ လူမရွိလုိ႕ကေတာ့ ထုံစံအတုိင္း Cafeteria သြားပီး ဘာဟင္းေလးမ်ား ခ်မလဲရယ္ .. ဒီေန႕ေတာ့ ဟင္းေကာင္းတန္ပါရဲ႕ .. အင္း .. မေန႕ကေတာ့ မေကာင္းဘူး ဒီေန႕ေသခ်ာတယ္ ေကာင္းရမယ္လုိ႕ ေလာင္းကာရယ္ .. သြားၾက ေနာက္ေတာ့ ဟင္င္င္ ဒါပဲဟ ဆုိကာ ေရနဲ႕ေမွ်ာ။ တခါတေလ ေခါက္ဆြဲဘူးေတြ ပါကင္လုိက္ ၀ယ္ထားကာ မနက္ ေခါက္ဆြဲ ညေခါက္ဆြဲနဲ႕ ပီးခဲ့ရတဲ့ ေန႕ေတြဟာ ခုဆုိ လူက ေခါက္ဆြဲေဖာေတာင္ ေဖာေနေရာေပါ့။ (ဘ၀က ဆုိးတယ္ ေနာ္ အဟြင့္ အဟြင့္)။
ကဲ ျဖစ္သလုိ စားရတယ္ဆုိတာ အဲလုိပါပဲဗ်ာ။ မ၀ါ တဂ္လုိ႕ ေရးလုိက္ပါပီ။ ခု ေရးေနတာေတာင္ ေခါက္ဆြဲဘူး ေလးနဲ႕ဗ်။ :P ေနာက္ ဆက္တဂ္ခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ပီးနတ္ငယ္ နဲ႕ ေကာင္မေလး ပါပဲ ေရးေပးၾကပါဦးလုိ႕။
သုိ႕
ေဖေဖ .. ဘာလုိလုိနဲ႕ ကုိးႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ့ပီေနာ္။ ေဖေဖ သားတုိ႕ကုိ စြန္႕ခြာပီး အေ၀းကုိ ထြက္သြားခဲ့တာ ကုိးႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ့ပီေပါ့။ အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္လုိက္တာ ေဖေဖရယ္ ကုိးႏွစ္ဆုိတာ သားမ်က္လုံးထဲမယ္ မေန႕ တေန႕ကလုိပါပဲ။ ခုထက္ထိ ေဖေဖ့ စ်ာပန အခမ္းအနားကုိ ေမ့မရႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေမေမ့ မ်က္ရည္ေတြ၊ ညီေလး ၂ ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ဒါေတြကို ျမင္ပီး သားရဲ႕ရင္ထဲက ဆုံးရွံဳးမႈက ဘာနဲ႕မွ အစားထုိးမရခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက သားတေယာက္ပဲ မ်က္ရည္ မက်ခဲ့ဘူးေနာ္။ ဒါကုိ ေဖေဖ အျပစ္တင္မွာလား သားကုိနားလည္ပီး ၿပံဳးၾကည့္ ေနခဲ့မွာလား ဆုိတာ သား အၿမဲ ေတြးေနခဲ့ မိတယ္ ေဖေဖ။ တကယ္ေတာ့ သားမ်က္ရည္ မက်ခဲ့တာဟာ ေဖေဖ့ကုိ မခ်စ္လုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး ငုိေနတဲ့ ေမေမနဲ႕ ညီေလးေတြကုိ ၾကည့္ပီး သားဟာ အေဖ့ ေနရာကုိ ၀င္ရပ္ရေတာ့မယ္ တာ၀န္ေၾကာင့္ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ အႏုိင္မေပးခဲ့တာပါ ေဖေဖ။ ဒါေပမဲ့ သားရင္ထဲမွာ ငုိေနတာကုိ ေတာ့ ဘယ္သူမွ သိႏုိင္ခဲ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက မက်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ဟာ သားအတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပသနာတခုခု ႀကံဳရလုိ႕ ေျဖရွင္းရတုိင္း ေဖေဖ့ကုိ သတိရတမ္းတ ခဲ့တဲ့အခါ သားဟာ အိပ္ယာ၊ အိမ္သာ၊ ေရခ်ဳိးခန္းစတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေမေမနဲ႕ ညီေလးေတြ မသိေအာင္ ခုိးငုိခဲ့ရတာေပါ့။
ေဖေဖ ရွိစဥ္အခါ က ခ်ာတိတ္အရြယ္ သားဟာ ခုအခါ လူလားေျမာက္ခဲ့ပါပီ ေဖေဖ။ ေလာကႀကီးက ပုိ႕ခ်တဲ့ သင္ခန္းစားေတြကုိ သား သင္ယူခဲ့ပီးပါပီ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ခါးသီးခဲ့သလုိ တခ်ဳိ႕က ခ်ဳိၿမိန္ပါတယ္။ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္တုိင္း သားဟာ မေပ်ာ္ပါးနုိင္ခဲ့ပါဘူး တခုခုလုပ္ခ်င္တုိင္း ညီေလး ၂ေယာက္ကုိ ဦးစား ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြအတြက္ သား နစ္နာတယ္လုိ႕ တခါမွ မယူဆခဲ့ပါဘူး ဂုဏ္ေတာင္ ယူပါေသးတယ္။ သား အကုိႀကီး တေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေက်ခ်င္တယ္ ေဖေဖ။ ေဖေဖကုိယ္တုိင္လည္း ေဖေဖ့ရဲ႕ ဆႏၵေတြကုိ ေဘးဖယ္ မိသားစု အတြက္သာ ဦးစားေပးခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ေဖေဖ့သား က်ေနာ္က ေဖေဖ့ ေျခရာကုိ ဘာလုိ႕ မနင္းႏုိင္ ရမွာလဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေဖေဖ ဆုံးမခဲ့တဲ့ ငါ့သားႀကီးက ေပ်ာ့ည့့ံတယ္ ျပသနာတခုကုိ လြယ္လြယ္ အရွံဳးေပးခ်င္ တယ္ ျပသနာတုိင္းကို ေသခ်ာကုိင္တြယ္ပီး ထြက္ေျပးဖုိ႕ မစဥ္းစားပဲ တေယာက္တည္း ေျဖရွင္း ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဆုိတဲ့ စကားေတြကုိ သားတသက္ ေမ့ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ သားအတြက္ အားအင္ေတြပါ ေဖေဖ။ ဒါေပမဲ့ သားဟာ ျပသနာတခု ေျဖရွင္းပီးတုိင္း စိတ္ဓာတ္က ေအာက္ေျခအထိ ထုိးက်ပီး လူေလာက ကေန ေဖေဖ့လုိ အေ၀းဆုံးကုိ ေျပးထြက္ခ်င္မိတဲ့အထိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရတာေတြဟာ သားဟာ ေပ်ာ့ညံံ့ဆဲ ဆုိတာ သား ၀န္ခံပါတယ္။ အဲ့လုိ အခ်ိန္ေတြတုိင္း ေဖေဖ့ ဆီက ငါ့သားႀကီးက ေတာ္လုိက္တာ လိမ္မာလုိက္တာ ဆုိတဲ့ အားေပးစကားေတြကုိ အရမ္း တမ္းတမိတယ္ ေဖေဖ။ အဲဒီအသံေတြသာ သားၾကားရရင္ သားရဲ႕ အားအင္ေတြ ျပန္ျပည့္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။
ေဖေဖ မရွိတဲ့ ေနာက္ပုိင္း သားဟာ သားတုိ႕မိသားစုေလးကုိ စည္ကားေပ်ာ္ရႊင္ ရေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစား ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ့ကုိ ေတာ့ ဘယ္မွီပါ့မလဲေနာ္။ မွတ္မိေသးတယ္ ေဖေဖ သားတုိ႕မိသားစု စေန၊ တနဂၤေႏြတုိင္း မနက္ဆုိ ေဖေဖ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ထမင္းကုိစား ညေနဆုိ ေလွ်ာက္လည္ ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ သား မွတ္မိေနေသးတယ္။ ေအာ္ ေဖေဖ့ ကုိ သားတုိင္ပင္စရာ ေျပာျပစရာ ရွိေနေသးတယ္ သားေလ သားအတြက္ ရင္ခုန္ႏႈန္္းျမန္ေစတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ေတြ႕ေနပီ ေဖေဖ။ ေဖေဖ့ကုိ ျပရင္ ေဖေဖ သေဘာက်မဲ့ အလိမ္မာေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ သူက သားကုိ ျပန္မခ်စ္ႏုိင္တာလည္း သိေနေတာ့ မျပေတာ့ဘူးေနာ္။ ဘာလုိ႕လည္း လုိ႕ ေမးရင္ေတာ့ နားလည္မႈလုိ႕ ပဲ ေျပာရမွာပဲ ေဖေဖ .. ေဖေဖကေတာ့ ၿပံဳးပီး ၾကည့္ေနမလားပဲ ဒီလုိ ေျပာျပတာဟာ သားမရုိေသတာ မဟုတ္ရပါဘူးေဖေဖ သားကုိ သူငယ္ခ်င္းလို ေပါင္းတဲ့ ေဖေဖ့ကုိ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း တုိင္ပင္တာပါ။ ထားလုိက္ပါေတာ့ ဒီကိစၥအတြက္ သားတကယ္ကို အခ်ိန္မေပးႏုိင္ေသးပါဘူး။ ညီေလး ေတြအတြက္ သားအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ ေဖေဖသူတုိ႕ နားမွာ မရွိတဲ့အတြက္ သူတုိ႕ မ်က္ႏွာ မငယ္ေစခ်င္ ဘူး ေဖေဖ။ တကယ္ဆုိ သားဟာ ေဖေဖနဲ႕ ၁၄ ႏွစ္ဆုိတဲ့ အတုိင္းအတာထိ ေဖေဖ့ ေမတၱာကုိ ရခဲ့သူပါ။ ညီေလးေတြကေတာ့ သားလုိမဟုတ္ဘူးေလ ဒီလုိစဥ္းစားတုိင္း သားညီေလးေတြကုိ အရမ္း သနားမိပါတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ သားညိေလးေတြကုိ အစစအရာရာမွာ အလုိလုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး ကုိၿဖိဳး ေတာ္ေတာ္ ဆုိးတယ္ ေဖေဖ ဒါေပမဲ့ စိတ္မပူပါနဲ႕ သားကုိင္တြယ္ႏုိင္မွာပါ။ ငယ္ေလးကေတာ့ အရမ္း လိမ္မာတာပဲ ေဖေဖ စာေတာ္တာ ေနာက္ လူႀကီးဆန္တာ တအားပဲ။
ေမေမလား ေမေမကေတာ့ တကယ့္ေမေမပါပဲ။ ေဖေဖမရွိတဲ့ေနာက္ သားသုံးေယာက္ကုိ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ သူမ်ားေတြနဲ႕ တန္းတူ ေနႏုိင္ေအာင္ ေမေမ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕ ေမေမရဲ႕ ေခါင္းမွာ ဆံျဖဴေတြ မ်ားလာေလရဲ႕ ေဖေဖရွိေသးရင္ ႏႈတ္ေပးရင္ စဦးမလားပဲ :) ။ ေဆြမ်ဳိး အသုိင္းအ၀ုိင္းေတြရဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္မႈကုိ ႀကံ့ႀကံ့ ခံကာ မိသားစု မၿပိဳကြဲရေအာင္ ေမေမ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ သားက ဒီကိတ္စေတြေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ကာ ေဆြျဖတ္ မ်ဳိးျဖတ္မယ္ လုပ္တုိင္း ေမေမက ေလသံေအးေအးေလနဲ႕ သီးခံနုိင္ဖုိ႕ကို ဆုံးမပါတယ္။ ေမေမ့ ဆီက သား ရခဲ့တာကက သီခံႏုိင္ျခင္းပါပဲ။
ေဖေဖ့အတြက္ ကုိးႏွစ္ျပည့္ကုိ သားတုိ႕ အရင္ႏွစ္ေတြလုိပဲ အိမ္မွာ ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းေကြ်း တရားနာ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သားတုိ႕ ျပဳသမွ် ကုသုိလ္ အစုအဖုိ႕ပါကကုိ ေဖေဖ ေရာက္ေလရာ ဘ၀ကေန သာဓု ေခၚႏုိင္ပါေစ။ သားကေတာ့ အေ၀းကေနပဲ သာဓု ေခၚႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သားတုိ႕ မိသားစုရဲ႕ ရင္မွာ ေဖေဖဟာ ဘယ္ေတာ့မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားပဲ အၿမဲကိန္းေအာင္း ေနမွာပါ။ ေဖေဖဟာ သားတုိ႕ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့အတြက္ ေဖေဖ ခ်စ္တဲ့ သားတုိ႕ ဟာ ဒီထက္ ေအာင္ျမင္ၾကဦးမွာပါ။ ေဖေဖ့ ဆႏၵေတြဟာလည္း ျပည့္၀လာရမွာပါ။ ေဖေဖ့ကုိ သားဒီေနရာကေနပဲ ဦးခ် ကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္ ေဖေဖ။
ေဖေဖ့ ခ်စ္သားႀကီး
ဒီ ပုိ႕စ္ေလးကုိ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းက ေရးခ်င္တာနဲ႕ ေရးလုိက္ မိပါတယ္။ ဘယ္သူတဂ္လဲ ေမးရင္ေတာ့ ကုိရန္ေအာင္ႀကီး တဂ္တယ္ လုိ႕သာ ေျပာပါတဲ့ :D။
ကုိယ့္ရဲ႕ နာမည္
မုိးေသာက္ယံ တဲ့ ဘယ္သူကမွ မေပးေပမဲ့ ကုိယ့္ဟာကုိ ႀကိဳက္လုိ႕ ေပးလုိက္မိတဲ့ နာမည္ လွလွေလး တခုပါ။ (ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေပးတာပဲေနာ္ လွတာေပါ့ :P )
ကုိယ့္ကုိ ဒီလုိေခၚတယ္
အေမကေတာ့ သားႀကီးတဲ့၊ ညီေလး ၂ ေယာက္က ကုိႀကီးတဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ နာမည္ေျပာင္ေတြ ေခၚတာ မ်ားပါတယ္။ သင္းတုိ႕က စိတ္ေကာင္း၀င္ေနခ်ိန္ဆုိ ေယာက္ဖ (သူတုိ႕ေပးရမွာေနာ္ က်ေနာ့္မွာ ညီခ်ည့္ပဲ သိတာ သူတုိ႕ သိတယ္ :P )၊ ေခ်ာ့ကလက္ (မင္း အသားရည္က မည္းတာလဲ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ညိဳကုိ ညိဳတာပါတဲ့ တခုခု ေကြ်းခါနီးတုိင္း အဲ့လိုကုိ ေျပာတာ)၊ တခါတေလ ပြတ္တီး လုိ႕ေခၚေသးတယ္ (အဲ့နာမည္က ေလးတန္း ေလာက္တည္းက သယ္ရင္း တေကာင္က စပ္ေဆာ့ပီး ေပးထားတာ ဘာရည္ရြယ္မွန္း မသိဘူး)၊ သင္းတုိ႕ ေဒါသ ထြက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငမဲ တဲ့ တလုံးတည္းကုိ ပိတ္ေခၚတာ .. ေကာင္းေရာ ။
ကုိယ္ဒီမွာေနတယ္
ေလာေလာဆယ္ ထိေတာ့ ရပ္တည္မႈ ဆုိတာ မည္မည္ရရ မရွိေသးပါဘူး။ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ေသးငယ္တဲ့ ေနရာထုိင္းခင္းတခု အတြက္ ရုန္းကန္ ေနရဆဲ ပါပဲ။
ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္
လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေနေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပ ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆုိေရြ႕ မရႏုိင္ပါ ခင္ဗ်ာ။ :D
အေရာင္ဆုိရင္
အေရာင္ ခပ္ႏုႏုေတြ ႀကိဳက္တယ္။ က်ေနာ့္ အ၀တ္အစားေတြဟာ ကာလာစုံမ်ားတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း အျဖဴ နဲ႕ အမဲကုိ မုန္းေလာက္ေအာင္ကုိ ၀တ္တယ္။ အႀကိဳက္ဆုံးက အစိမ္းေရာင္ပါ မုိးရြာပီးစ လန္းေနတဲ့ သစ္ရြက္စိမ္းစိမ္း ေလးေတြရဲ႕ အေရာင္မ်ဳိးပါ စိတ္ၾကည္လင္မႈကုိ ေပးႏုိင္လုိ႕ ႀကိဳက္မိတာပါ။
အ၀တ္အစားဆုိရင္
တီရွပ္နဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသာ အ၀တ္မ်ားပါတယ္။ ၾကယ္သီးေတြ တပ္ရတဲ့ ရွပ္အကၤ်ီ တုိ႕ ေဘာင္းဘီ ၾကယ္သီး တပ္ရ တဲ့ 501 လုိ ေဘာင္းဘီမ်ဳိး က်ေနာ္မ၀တ္ပါဘူး။ ပုဆုိးကုိ ဘုရားေက်ာင္းကန္ တက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကသာ ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုဆုိး ၀တ္လုိက္တုိင္း စိတ္ထဲ မညီဘူးရယ္လုိ႕ ခံစားမိလုိ႕ပါ။ ပုဆုိးလဲ မၿမဲဘူးဗ်။ :D က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆုံး brand ေတြက Valentino, Crocodile, Hush Puppies အစရွိတဲ့ တံဆိပ္ေတြပါ (ေျပာရတာ အရသာကုိ ရွိေနတာပဲ) :D။
ကုိယ့္ကုိယ္ကို ဘာစတုိင္ ၀တ္တယ္ရယ္လုိ႕ မသုံးသပ္ဖူးတာ အမွန္ပါ။ Rapper ေတြလုိ ပြပြႀကီး မ၀တ္ေပမဲ့ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပြပြ ရွိတာကုိ ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္း Fit ျဖစ္တာမ်ဳိးမႀကိဳက္ပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း ေအာက္က ေဘာင္းဘီ အပြနဲ႕ တီရွပ္ Fit ျဖစ္တဲ့ဟာမ်ဳိးကုိ ၀တ္ျဖစ္ျပန္ေရာ။
အစားအေသာက္ဆုိရင္
စားေကာင္းတာ မွန္သမွ် အကုန္စားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳက္ပါတယ္ သိပ္ ေဂ်းမမ်ားတတ္ပါဘူး။ ထမင္းဟင္း ဆုိလည္း သူ႕ဟာနဲ႕ အစပ္အဟပ္ တည့္ရင္ ၿမိန္ရင္ စားတာပါပဲ။ အသုပ္စုံ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ေနာက္ ရွမ္းစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္ ႀကိဳက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မႀကိဳက္တာဆုိလုိ႕ ေရႊဖရုံသီး နဲ႕ ၾကက္ေမာက္သီးပါ ငယ္ငယ္တည္းက ခုခ်ိန္ထိ အဲဒါေတြကုိျမင္ရင္ ပ်ဳိ႕သလုိလုိ ဘာလုိလုိျဖစ္လုိ႕ တသက္နဲ႕ တကုိယ္ ခုခ်ိန္ထိ မစားဖူးေသးပါဘူး။
ပစၥည္းဆုိရင္
က်ေနာ္က ပစၥည္း ဆန္းဆန္း ေတာ္ေတာ္ကုိ ႀကိဳက္တတ္ပါတယ္။
သီခ်င္းဆုိရင္
သီခ်င္းလား ဘာလာလာ ေဒါင္းတယ္ခင္ဗ်ာ။ သိပ္ၿပီးမဆူညံဘူး ခံစားလုိ႕ရတယ္ အဓိပၸါယ္ ရွိတယ္ဆုိ အကုန္ နားေထာင္ပါတယ္ Classic ကအစ ေနာက္ဆုံး Rap, Hiphop ထိ နားေထာင္ပါတယ္။ ျမန္မာသီခ်င္းႀကီး ထဲက ႀကိဳက္မိတာက နတ္သွ်င္ေနာင္ ဆုိတာနဲ႕ ေဆာင္းအမွီ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေတြပါ မူရင္းအဆုိေတာ္ေတြကုိေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ တျခား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း နားေထာင္ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အေမက အၿမဲ ေရဒီယုိ ဖြင့္နားေထာင္ေတာ့ နားထဲယဥ္ေနတာပါ။
စာေရးဆရာ
ခ်စ္ဦးညိဳ၊ ျမသန္းတင့္၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ တာရာမင္းေ၀၊ မင္းခုိက္စုိးစံ၊ နီကုိရဲ၊ အၾကည္ေတာ္၊ ေမာင္မုိးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ႀကိဳက္ပါတယ္။
Life Style
သိတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ ဘ၀ဆုိတာ ေနစရာ ေနရာတခု၊ စားစရာ စတာေတြ အတြက္ တုိက္ပြဲ ၀င္ေနရတဲ့ အရာ တခုလုိ႕ပဲ ျမင္ေတာ့တယ္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိး လုိခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား။
၀ါသနာ
ေရကူး၊ တင္းနစ္စ္၊ ေဘာလုံးကန္၊ စာဖတ္၊ ခရီးသြား စတာေတြပါ။ ခရီးသြားတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀ါသနာပါလဲဆုိ အိမ္က ေတာ္ရုံဆုိ ခရီးေပးမထြက္ပါဘူး။ အဲ အေမက သူစိတ္ဆုိးရင္ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားလုိ႕ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲ့စကားကုိ ထိထိမိမိ အသုံးခ်တတ္တာ ပထမႏွစ္မွာပါ အဲ့တေခါက္က အေမက အဲလုိ ဆင္းလုိ႕လည္းေျပာေရာ ထည့္ထားတဲ့ အထုပ္နဲ႕ ခပ္တည္တည္ ဆင္းသြားတာပါ။ ေမေမကေတာ့ ေနာက္လမ္းက ဘႀကီး အိ္မ္မွာ သြားေနတယ္ပဲ ထင္တာေပါ့။ အရင္ကလည္း ဒီလုိပဲကုိး က်ေနာ္က လစ္သြားတာခင္ဗ် လစ္သြားတာ:D။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကုိ အေဖာ္စပ္ပီး က်ဳိက္ထီးရိုး ဘုရားေရာက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ျပန္လာေတာ့ အဆူခံေပ့ါ။ ဒါမ်ဳိး ၂ ခါ ၃ခါ ေလာက္ လုပ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာ ေမေမ က်ေနာ့္ကုိ ဘယ္မွ ဆင္းမသြားခုိင္းေတာ့ပါဘူး :P ။
အလုိခ်င္ဆုံး လက္ေဆာင္
အင္း .. ခုခ်ိန္မွာ ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးရင္ေတာ့ .. က်ေနာ္ ခ်စ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး က်ေနာ့္ကုိ အျမန္ဆုံး နားလည္ႏုိင္ ပါေစဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္ပဲ။ သူက က်ေနာ့္ကုိ နားလည္တာ သိပ္နည္းေနတယ္ဗ်။
ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူက
၅၂၈ မွာ ေဖေဖ ေမေမ ေပါ့။ ၁၅၀၀ မွာေတာ့ ….. ။
ကိုယ့္ရဲ႕ အမုန္းဆုံးသူက
မရွိေသးပါဘူး လူတေယာက္ကုိ ၾကာရွည္ စိတ္မဆုိးတတ္တဲ့ က်ေနာ့ အတြက္ မုန္းရမဲ့ သူဆုိတာ မရွိေသးပါဘူး။
ကုိယ့္ရဲ႕အေလးစားဆုံးသူ
ေဖေဖပါ ေဖေဖဟာ သူ႕ဘ၀မွာ သူျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အဆုံးရွံဳးခံၿပီး သူခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဆႏၵ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေဖေဖ့လုိျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္ပါတယ္။ မလြယ္လွပါဘူး။
ကုိယ့္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း
အားလုံးပါပဲ။
ကုိယ့္ကုိ အမ်ားဆုံး နားလည္ေပးတဲ့သူက
မရွိဘူးထင္တယ္ ၀မ္းနည္းရဆုံး ကိစၥ တခုပါ။ က်ေနာ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ နားလည္ေပမဲ့ လူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က က်ေနာ့ကုိ နားမလည္ ၾကပါဘူး။
ရင္အခုန္ဆုံး အခ်ိန္
မိန္းခေလးတေယာက္ကုိ ခ်စ္မိေနၿပီလုိ႕ သိလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္။ ကုိယ့္လူတုိ႕လည္း ႀကံဳဖူးမွာပါ ေတာ္ေတာ္ Romantic ဆန္တယ္ဗ်ာ။
အေၾကာက္ဆုံးအခ်ိန္
လူတေယာက္ေယာက္နဲ႕ ၿပိဳင္ေနရတဲ့အခ်ိန္။ က်ေနာ္ ရွံဳးမွာကုိ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္။ အေသးအဖြဲက စလုိ႕ေပါ့။ အဲလုိ ရွံဳးမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ က်ေနာ္ ရွံဳးနိမ့္ ခဲ့ရပါတယ္။
အမွတ္တရေန႕
ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္၊ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္။
ဆုေတာင္းတုိင္းသာ ျပည့္မယ္ဆုိရင္
မပူမပင္ မေၾကာင့္မက် ေနႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေလးတခု ကုိ ေတာင့္တမိတယ္။ ေနာက္ သူမနဲ႕ က်ေနာ့္ အၾကား က်ေနာ္က ခ်စ္ေနပါတယ္လုိ႕ ဖြင့္မေျပာပဲ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႕။
ပထမဆုံး ရခဲ့သည့္ မုန္႕ဖုိး -ငါးက်ပ္။ ေလးတန္းေက်ာင္းသား ဘ၀အရြယ္၊ ဘာလုပ္ပစ္တယ္ ထင္တုန္း ေဂၚလီရုိက္ပစ္လုိက္တယ္ဗ်။ ;D
ပထမဆုံး စီးဖူးသည့္ ဘတ္စ္ကား-ကုိယ္ပုိင္ကားမွ မရွိပဲဗ်ာ၊ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက စီးတာဆုိေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး :P
ပထမဦးဆုံး ေက်ာင္းေျပးဖူးသည့္အခ်ိန္-အဲ ခက္ပီ .. က်ေနာ္က ေက်ာင္းေပ်ာ္ဗ်၊ တကယ့္ကုိ တခါမွ မေျပးဖူးပါဘူး။ ေနမေကာင္းရင္ေတာင္ ေတာ္ရုံတန္ရုံဆုိ ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။
ပထမဆုံး ဂစ္တာတီး သင္ရင္း ဆုိခဲ့သည့္သီခ်င္း-ကေလးရယ္ ပါ အဲလက္စ္ သီခ်င္းေလးပါပဲ။ round chord ပဲမုိ႕ လြယ္ပါတယ္။
ပထမဆုံးထုိင္ဖူးတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္-ဒါလည္း ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစား ရတယ္ဗ်၊ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္ သိပ္ မထုိင္ ျဖစ္ပါဘူး။ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀မွာ က်ဴရွင္တက္ရင္း ထမင္း သြားစားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ထုိင္တယ္။ ေရေက်ာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္းမွာပါ သုံးပန္လွ လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းလည္း ထုိင္ျဖစ္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဆုိရင္ေပါ့။
ပထမဆုံးေသာက္ဖူးသည့္ စီးကရက္-ေဆးလိပ္ ေသာက္ဖူးဗ် ႀကိဳက္ဘူး အနံ႕ကုိ ခံရခက္လုိ႕။
ေဆးေပါ့လိပ္-ပုိဆုိးတာေပါ့ဗ်ာ ;D
ပထမဆုံး ရည္းစားထားဖူးသည့္အခ်ိန္-ကုိးတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာပါ တႏွစ္လုံး အေသအလဲ လုိက္ၿပီး ဆယ္တန္းေက်ာင္း စတက္တဲ့အခ်ိန္မွ အုိေကခဲ့တာပါ။
ပထမဆုံး ဖတ္ဖူးသည့္ ၀တၳဳစာအုပ္-စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ဒါမဲ့ ေမ့ပီဗ်ာ ပထမဆုံး ဘာဖတ္လည္း ဆုိတာ း( ။
ပထမဆုံး ဖတ္ဖူးသည့္ ဘာသာေရးက်မ္း-ဦးဆန္းလြင္ ေရးတဲ့ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြ ယုံၾကည္တာက ဆုိတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ညႊန္းပါတယ္ ဖတ္သင့္ပါတယ္။
ပထမဆုံး အရက္မူးဖူးသည့္ အခ်ိန္-က်ေနာ္ သေဘၤာ တက္မယ္ ဆုိေတာ့ မထြက္ခင္ တည အလုိ က်ေနာ္တုိ႕ သယ္ခ်င္းတစု ဘီယာေလးပုလင္း ၀ယ္ၿပီး ဗုိလ္တေထာင္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ဂစ္တာတီးရင္း သြားေသာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အားလုံးက တကယ့္ကုိ အဲ့အခ်ိန္မွ စေသာက္ဖူးတာပါ မူးတယ္ မဆုိသာေပမဲ့ ရီရီေလးနဲ႕ ေကာင္းေနတာေပါ့ဗ်ာ အဟတ္ ဟတ္ :P ။
ပထမဆုံး ပစ္ဖူးသည့္ ေသနတ္-ေဘာ္ေဘာ္ေတြနဲ႕ ေလေသနတ္ ပစ္တမ္း ကစားေတာ့ ကုိင္ဖူးတာ ေလေသနတ္ ပစ္စတုိေလးေပါ့ ;D ။
ပထမဆုံး ေရာက္ဖူးေသာ ႏုိင္ငံျခား-မေလးရွားပါ ။
ပထမဆုံး ေရးခဲ့ေသာ ဘေလာ့ပုိ႕စ္-တခါတုန္းက ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ။
ကဲ အကုိလင္းထက္ ေကာင္းမႈနဲ႕ ေရးစရာ ေပ်ာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ေရးစရာရ သြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ အကုိလင္းထက္။ က်ေနာ္ကလည္း လက္ထဲ တုတ္ရရင္ အညိမ္မေန တတ္ဆုိေတာ့ က်ေနာ့္ သယ္ရင္းေလး ခုဘေလာ့ဂ္ ပါ့တနာေလး ပီးနတ္ကုိ တဂ္ပါမယ္။ ေရးေပေတာ့ :P ။ (ေရးလုိ႕ အဆင္ေျပပါ့မလားေတာ့ မသိ ငါကေတာ့ တက္ဂ္လုိက္တယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ေရးေနာ္ .. ပထမဆုံးေတြ သိခ်င္လုိ႕ :P)
ဒီေန႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ Crew ေတြရဲ႕ Party Day ပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ သေဘၤာေပၚမွာ Crew Party ကုိ ၂လ တႀကိမ္ ပထမအပတ္ သုိ႕ ဒုတိယ အပတ္မွာ က်င္းပေပးေလ့ရွိပါတယ္။ Crew Party ဆုိလုိ႕ သိပ္ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္း နားနားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ဆီက ၀န္ထမ္းေတြ စားၾကေသာက္ၾက ၿပိဳင္ပြဲေလးေတြလုပ္ၾက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းလွပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သေဘၤာေပၚေရာက္ပီးတည္းက ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း မွတ္မွတ္ရရ ေရာက္စက တခါလားပဲ ေရာက္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္က သိပ္မေသာက္တတ္တာရယ္ လူရႈပ္တာကို မႀကိဳက္တာ ရယ္ေၾကာင့္ အဲ့လုိ ပြဲရွိတဲ့ လ မ်ဳိးဆုိ က်ေနာ့ရဲ႕ partner ကုိသာ ေန႕ပုိင္းေပးေနပီး က်ေနာ္ကေတာ့ ညဘက္သာ ယူခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။
Crew Party ဆုိရင္ က်ေနာ့တုိ႕ Crew ေတြအတြက္ ဘီယာ၊ အရက္၊ အေအး စသျဖင့္ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာကုိ ေသာက္သုံးခြင့္ Free ကူပြန္ေတြ ရပါတယ္။ တဦးကို ဘီယာဆုိ ေလးဘူး၊ အရက္ဆုိ ၂ ပက္၊ အေအးဆုိေျခာက္ဘူး စသျဖင့္ ရပါတယ္။ အရက္ေသစာ ေသာက္သုံးတာနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ တရား၀င္သတ္မွတ္ထားတာက ၀န္ထမ္းတုိင္း တဦးကုိ alcohol limit က 0.4 ထက္ေက်ာ္လုိ႕ မရပါဘူး။ ျပသနာတခုခု တက္တဲ့အခါ (ရန္ျဖစ္တာ ဘာညာ ကုိ ဆုိလုိပါတယ္) ဆရာ၀န္က အရက္ေခၚစစ္ပါတယ္ ေသာက္ထား မေသာက္ထား ေသာက္ထားရင္ သတ္မွတ္တာထက္ ေက်ာ္လားေပါ့ ေက်ာ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀န္ထမ္းအတြက္ Terminate ပါ There’s no excuse ပါပဲ။ အဲ ဒီလုိညမ်ဳိးကုိ ေတာ့ ခြ်င္းခ်က္အေနနဲ႕ ခြင့္လႊတ္ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ေန႕ကုိ အရက္မစစ္ပါဘူး ျပသနာ မျဖစ္ခဲ့ရင္ေပါ့ေလ။ Crew Party တုိင္းမွာ Entertainment Contest ေတြပါ ပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ ဌာနတုိင္းက ၀န္ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ရွိပီး ဆုေတြကုိလည္း ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ့ေန႕ေတြမွာ အစားအေသာက္ အဆင္မေျပလွေပမဲ့ အဲ့ေန႕ကေတာ့ Buffet ၊ BBQ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ စားရတာ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဂ်ဳတီခ်ိန္မုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကင္ထားတဲ့ အသားေတြရယ္ Coke ရယ္ ေသာက္ပီး ညစာၿပီးဆုံးခဲ့ပါတယ္။
ဒီတေခါက္ Crew Party ကေတာ့ Buffet ၊ BBQ ၊ အေဖ်ာ္ယမကာ အစုံအျပင္ Music Contest and Beer Contest ပါ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ Music Contest မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ကာစီႏုိ ဘက္က လူငယ္ေတြအမ်ားစု ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆု သုံးဆု လုံးသိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ Beer Contest မွာလည္းပဲ ႏွစ္ေယာက္တတြဲ ခ်ထားတဲ့ ဘီယာ ၂ ဘူးကုိ တဘူးကုိ ေမာ့ေသာက္ပီး ပီးတာနဲ႕ တျခားတဘူးကုိ ပုိက္နဲ႕စုပ္ အရင္ကုန္တဲ့သူက အႏုိင္ရရွိပါတယ္။ ဒီမွာလည္းပဲ က်ေနာ္တုိ႕ ကာစီႏုိဘက္က ပဲ အႏုိင္ရရွိလုိက္ပါတယ္ ဒီတခါ အႏုိင္ရရွိတာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လက ဘာဆုမွ မရရွိတဲ့ သိကၡာေလး ျပန္ဆည္လုိက္ ႏုိင္ပါတယ္။
၁၂ နာရီ ေနာက္ပုိင္းက Disco Time ပါ။ ဒီတလွည့္မွာ အထူးအဆန္းေနနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ Hotel Manager က အျပင္က DJ ကုိ ငွားကာ ေပ်ာ္ေစခဲ့ပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့လည္း ဒီက အထာကုိ နားမလည္တဲ့ DJ ေၾကာင့္ ပထမပုိင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းဖုိ႕ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ HM က ခ်က္ခ်င္းပဲ House DJ နဲ႕ ျပန္လဲခုိင္းေတာ့မွ အားလုံးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီမွာ တခုေျပာ စရာရွိတာက က်ေနာ္တုိ႕ party တုိင္းမွာ သေဘၤာေပၚရွိတဲ့ လူမ်ဳိးတုိင္းရဲ႕ Remix ေတြဖြင့္ေပးျခင္းပါပဲ အရႈပ္ခ် ခံရဆံုးက သီရိလကၤာ (သ ကုလား) ေတြရဲ႕ Remix ျဖစ္ပီး အႏွစ္ျခိဳက္ခံရဆုံးက က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာအဆုိေတာ္ L လြန္း၀ါရဲ႕ အခ်စ္မ်က္၀န္း Remix ျဖစ္ပါတယ္။ L လြန္း၀ါ ကံတက္ပုံက သေဘၤာေပၚမွာ သူ႕သီခ်င္းကုိ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ပီးခဲ့တဲ့ Music Contest က ဖိလစ္ပုိင္ လူမ်ဳိး ၀န္ထမ္းတေယာက္က အခ်စ္မ်က္၀န္းကုိ ႏႈတ္တုိက္က်က္ပီး ဒုတိယဆု ရသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ပဲ ညဦးပုိင္း ကုိးနာရီက စခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ပါတီဟာ ညလယ္ ၃ နာရီမွာ ဘာျပသနာမွ မရွိပဲ ေအးေအး ေဆးေဆး ၿပီးဆုံးခဲ့ပါတယ္။
